Haptotherapie en verandering: Overgang van de ene levensfase in de andere 

Zoals de natuur verandert, zo hoort veranderingbij ons leven. De een is er cool onder, een ander heeft er meer moeite mee. Soms komen veranderingen geleidelijk, soms plotseling.
Veranderingen kunnen klachten met zich meebrengen zoals onrust, stress, niet meer genieten en vooral relaties die veranderen. Vaak is het zo dat mensen zich in een overgangsfase bevinden, waarbij de ene fase niet meer goed voelt en de andere fase nog onwennig is.

In de literatuur over de psychosociale ontwikkeling van mensen gedurende onze levensloop worden verschillende fases onderscheiden. Je kunt bijvoorbeeld de volgende fases herkennen:
• De adolescentie, die wordt gekenmerkt door vragen als  ‘wie ben ik?’ en ‘wat is mijn plek in de maatschappij?’
• De jong volwassenheid, die wordt gekenmerkt door het steviger maken van intieme banden  met anderen.
• De middelbare volwassenheid, die wordt gekenmerkt door een bijdrage aan de volgende generatie door bijvoorbeeld het opvoeden van kinderen of door het zorgen voor anderen of productief werk
• De late volwassenheid, die wordt gekenmerkt door het terugkijken op wat voor mens je bent geweest en de waarde van het leven.

Mijn ervaring is dat wanneer de ene fase het niet meer is en de andere fase nog niet, mensen (tijdelijk) last kunnen krijgen van oude onzekerheden, angsten, onbestemd gevoel en gespannenheid. Wat eens vertrouwd voelde en goed was, begint te schuren, het voegt zich niet meer. Mensen staan dan voor het feit dat ze keuzes moeten gaan maken, bijvoorbeeld een club opzeggen, minder uitgaan omdat je moet studeren of werken, niet meer én veel werken én tegelijkertijd de kinderen opvoeden.
Dit is niet altijd even gemakkelijk. Vooral wanneer het ‘oude’ leven eigenlijk goed was en het nieuwe niet (helemaal) jouw keuze is.
Het leven om je heen kan veranderen en kan dus van jou iets anders vragen. Zoals mensen om je heen, die een nieuwe partner of kinderen krijgen, het gaan studeren in een vreemde stad aan een opleiding met mega veel medestudenten, stoppen met werken na een lang werkend leven. Maar ook verlies van gezondheid, verlies van vrienden, verlies van een huis, waarin je jaren fijn gewoond hebt.

Dit heet levensfase-problematiek. Mijn ervaring is dat door het benoemen van de overgangen en de veranderingen die dit met zich meebrengt en door het praten en durven voelen van verdriet van het moeten afscheid nemen van iets wat eerst goed was, de spanning vermindert. Door het verdriet over het afscheid van het oude en de angst voor het nieuwe leven te benoemen én deze gevoelens ruimte te geven, kan stress afnemen.

Zo kan weer nieuwe ruimte ontstaan waarin mensen nieuwe keuzes kunnen maken die na verloop van tijd ook weer vertrouwd kunnen gaan aanvoelen. Door niet uitsluitend te praten maar ook te gaan voelen wat de impact hiervan is, kan je stapsgewijs vertrouwd raken met het nieuwe leven en voelen dat je op een ontspannen manier en met meer vertrouwen de toekomst tegemoet kan zien.